برآورد حداکثر ظرفیت هوازی و تأثیر عوامل عادت‌های فردی و جمعیت‌شناختی بر آن، در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان

زمینه و هدف: یک مبحث مهم در علم فیزیولوژی کار، توجه به میزان حداکثر ظرفیت هوازی افراد(VO 2max ) است که یکی از مهم‌ترین عوامل تصمیم‌گیری در مورد آمادگی جسمانی فرد و جلوگیری از فرسودگی زودرس بوده و می‌تواند نقش به ‌سزایی، در انتخاب شایسته نیروی کاری ایفا کند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر جنسیت، قومیت، ابعاد آنتروپومتریک، انجام فعالیت‌هایورزشی و استعمال سیگار بر میزان VO 2max دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - کاربردی، 160 نفر ازدانشجویانمشغولبهتحصیل،به‌صورتتصادفیانتخابو پس از گردآوریاطلاعاتدموگرافیک بااستفادهازپرسشنامه‌هایکتبی،خصوصیات آنتروپومتریک آنان به کمک ابزار استودیومتر به دست آمد. در ادامه، VO 2max افرادبااستفادهازدستگاهتریدمیلوبهکمکنمودارآسترانداندازه‌گیری شد.داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری ناپارامتری من‌ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در این پژوهش 9/41% از افراد نمونه را مردان و 1/58% را زنان تشکیل می‌دادند. همچنین ارتباط معنی‌داری بین VO 2max با متغیر‌های جنسیت و قد (001/0>p)، وزن (04/0=p) و ابعاد قفسه سینه (001/0>p) وجود داشت، اما انجام فعالیت‌هایورزشی (059/0=p)، استعمال سیگار (06/0=p) و قومیت، تأثیر قابل‌توجهی بر روی آنان نداشت (9/0=p). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد متغیرهایی مانند جنس، قد، وزن و ابعاد قفسه سینه می‌توانند بر میزان VO 2max تأثیرگذار باشند.